ေအာက္ေမ့ျခင္း

ကဗ်ာဆရာမဲ့ကာရန္ေတြနဲ ့
ငါတို ့ကုိေမာင္းႏွင္သြားတဲ့မင္းသုဝဏ္
ပ်ဥ္းမငုတ္တုိရဲ ့သေကၤတေတြနဲ ့
လြမ္းေနမိတာယေန ့တိုင္ေပါ့။

တမ္းတေန ့စြဲတခုနဲ ့တင္
ေအာင္ႏုိင္သူတေယာက္ကလဲ
ငါတို ့ဘဝေတြကိုဆြဲငင္သြားသလိုမ်ိဳး
ငါတို ့ရဲ ့ေဗဒါလမ္းက အျမဲတမ္းတမိတယ္။

ဟန္ေဆာင္မွဳကင္မဲ့တဲ့ေန ့ရက္ေတြကုိ
ထုဆစ္ရင္းနဲ ့ေမ့ေမ်ာေနတဲ ့
စာေပယဥ္ေက်းမွဳတခုေပပ
ငါတို ့ရဲ ့ဆရာမ ႏုယဥ္ကုိလဲ ေအာက္ေမ့တယ္။



မာန္ပါပါဟန္ပါပါအခ်ိဳးေတြနဲ ့
တက္ၾကြတဲ့ငါတို ့စာေပကုိငါတို ့ခ်စ္မယ္၊
ေမာင္ခုိင္မာနဲ ့ေတြ ့လို ့ငါတို ့ဝမ္းမနည္းဘူး။

ငါတုိ ့ဘဝေတြကို
ေသရာပါဒဏ္ရာေတြနဲ ့
ေအာင္ေဝးကိုေတာ့ သတိရတယ္၊

ထားလုိက္ပါေတာ့
ေငြယံဦးကုိသတိရလို ့
အဲခ်ိဳဆီကုိဝင္မယ္
ဆရာတင္မုိးနဲ ့ေတာ့ မေတြ ့လိုက္မိဘူး။

သုခမိန္လွိဳင္နဲ ့ေတြ ့မွ
ငါ့ဘဝကေကာ္ပီမွမဟုတ္တာ
ေမွာင္ေနတဲ့အလင္းေတြကိုငါတို ့ဘဝနဲ ့
ၾကည္ေအးကုိသြားေမးေတာ့လဲ
ဘာမွမထူးဘူးတဲ့ဗ်ာ။

ဘယ္မွာလဲ ျမန္မာေမာ္ဒန္
အလြမ္းအတြက္နိမိတ္ပုံလား
သက္ေသေတြကိုေမ့ေပ်ာက္ပစ္ရမွာလား
တက္သစ္စပုိ ့စ္ေမာ္ဒန္ေတြကုိငါေငးေနတယ္
ငါေနတဲ့ငါရဲ ့ဘဝကုိစိတ္ကုန္တယ္
ရီစရာစာေပတခုနဲ ့ငါေသေပ်ာ္မယ္
မနက္ဖန္ေတာ့ငါ
တာရာမင္းေဝနဲ ့ဘဲစကားေျပာေတာ့မယ္။